Εκπαιδευτικός Τουρισμός – Ένα νέο τουριστικό «προϊόν»

 

Βολτυράκη Ελένη, Υπεύθυνη κρατήσεων σε ξενοδοχειακή μονάδα, Φοιτήτρια ΠΜΣ Διοίκηση Επιχειρήσεων Φιλοξενίας και Τουρισμού, ΕΛΜΕΠΑ

Η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου και ταυτόχρονα ο εμπλουτισμός του τουριστικού προϊόντος αποτελεί αντικείμενο πολυετούς συζήτησης που σκοπό έχει την ενίσχυση της τουριστικής οικονομίας. Η οικονομική κρίση των προηγούμενων ετών, τα προβλήματα που δημιούργησε η πανδημία καθώς και η εποχικότητα που χαρακτηρίζει την τουριστική προσφορά και ζήτηση, ειδικά σε προορισμούς μαζικού τουρισμού, καθιστούν επιτακτική την χάραξη στρατηγικών για την επέκταση της τουριστικής περιόδου. Ένας από τους στόχους τόσο της Ευρωπαϊκής, όσο και της Ελληνικής τουριστικής πολιτικής είναι η δημιουργία και προώθηση νέων τουριστικών μορφών και «προϊόντων» που πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις.

 Στο κάδρο αυτής της προσπάθειας μπαίνουν οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των επισκεπτών καθώς και των εμπλεκόμενων φορέων του τουρισμού ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Ως προς αυτήν την κατεύθυνση θα μπορούσε να στοχεύσει και ο εκπαιδευτικός τουρισμός. Ως εκπαιδευτικό τουρισμό ορίζουμε τα ταξίδια και τις μετακινήσεις που βασικό σκοπό έχουν την απόκτηση γνώσης (τυπικής και άτυπης), καθώς και τον εμπλουτισμό των εμπειριών του επισκέπτη μέσα από εκπαιδευτικές δράσεις. Οι δράσεις αυτές μπορεί να βασίζονται είτε σε τυπικές μορφές μάθησης, είτε έχουν ως βάση τους γενικότερες βιωματικές και διαδραστικές εμπειρίες.

 Στο πλαίσιο των παραπάνω, το πρόγραμμα «Ανάδειξη του Εκπαιδευτικού Τουρισμού για την Προώθηση της Φυσικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς (Edu-tourism)», στοχεύει στη βαθύτερη κατανόηση των νέων και των επαγγελματιών (εκπαιδευτικών και τουριστικών επιχειρηματιών) αναφορικά με την ανάπτυξη δράσεων εκπαιδευτικού τουρισμού σε Ελλάδα και Κύπρο αντίστοιχα.

 Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε νέους (16 – 25 ετών) αναφέρθηκε ότι η εμπειρία του ταξιδιού σε μια άλλη περιοχή /χώρα, η επαφή με το διαφορετικό, η ανταλλαγή γνώσεων και η επικοινωνία σε μια άλλη γλώσσα, διαμορφώνει μια εναλλακτική στάση ως προς τον τουρισμό. Η εμπλοκή των νέων – συμμετεχόντων με την ιστορία, τη πολιτιστική κληρονομιά, το πλούσιο φυσικό περιβάλλον, τα σημεία θρησκευτικού ενδιαφέροντος, καθώς και τη τοπική γαστρονομική παράδοση, θα μπορούσαν να γίνουν εφαλτήριο ώστε ο τουρισμός να μπει σε διαφορετικές βάσεις (περισσότερο βιώσιμες) και η τουριστική δραστηριότητα να υφίσταται ακόμη και σε μήνες εκτός της καθιερωμένης τουριστικής σεζόν.

 Σύμφωνα με τους συμμετέχοντες στην έρευνα θα πρέπει αρχικά να αποσαφηνιστεί   ακριβώς η έννοια του εκπαιδευτικού τουρισμού και αντίστοιχα να υπάρξει πληρέστερη ενημέρωση προς την ευρύτερη εκπαιδευτική κοινότητα αναφορικά με το νέο αυτό τουριστικό «προϊόν», τόσο εντός όσο και εκτός των γεωγραφικών συνόρων. Έπειτα, θα πρέπει να οριστούν κατάλληλες και ενδιαφέρουσες θεματικές διαδρομές που να δίνουν τη δυνατότητα για μια εναλλακτική προσέγγιση και γνωριμία υφιστάμενων τουριστικών προορισμών σε Κρήτη και Κύπρο αντίστοιχα. Τέλος, θα πρέπει να υπάρξει πρόνοια αναφορικά με τη σύνδεση μεταξύ της εκπαιδευτικής και της τουριστικής κοινότητας.

 Μελετώντας και αξιοποιώντας ότι έχει συζητηθεί μέχρι σήμερα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η σωστή οργάνωση του εγχειρήματος θα αποφέρει εκτός από τα οικονομικά οφέλη για τις εμπλεκόμενες περιοχές – προορισμούς, και ένα δυναμικό αποτύπωμα στη τοπική τουριστική βιομηχανία. Συνεπώς προτείνεται η μύηση των νέων ανθρώπων σε μια διαφορετική ταξιδιωτική  εμπειρία (πέρα από τη καθιερωμένη Ήλιος – Θάλασσα) που θα εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα την δημιουργία ενός ποιοτικά βιώσιμου τουρισμού, που είναι και ο κύριος στόχος για τα επόμενα χρόνια.